Het begint

8 februari 2015 - Izmir, Turkije

Vandaag is mijn eerste dag in Izmir, Turkije. Ik verblijf bij oude vrienden van mijn ouders, de familie Kamali. Ze zijn heel lang geleden ook bij ons op bezoek geweest toen ik ongeveer 9 jaar oud was, maar daar kan ik me niet veel meer van herinneren dan de cadeau's die we van ze kregen en dat we met zijn alle naar de Floriade zijn geweest. 13 jaar later kom ik hier op bezoek en merk ik dat de twee dochters die ze nu hebben erg veel lijken op mijn zus en ik.

Gisteren avond heeft Ercüment mij samen met zijn dochters opgehaald op het vliegveld. In de autorit naar hun thuis was al goed te merken dat het een zeer modern gezin is. De meiden houden erg van engelse popmuziek en zingen sommige delen al goed mee, al betekend dit niet dat ze ook engels met mij kunnen spreken. Ercüment en Selda spreken prima engels en zorgde dat ik me al snel thuis voelde. Zodra we bij hun appartement aankwamen en ik mijn spullen op de logeerkamer had gezet schoven we aan tafel om Selda's zelf gemaakte lasagne te eten. Ze zijn hier gewend om laat te eten en als je je eten hebt opgeschept mag je ook meteen beginnen. Na het eten hebben we tv gekeken en kon ik na lange tijd cadeau's terug geven. De meiden waren super enthousiast en het deed me een beetje denken aan sinterklaas of kerst. Niet lang daarna ben ik gaan slapen omdat de heenreis toch best vermoeiend was.

Toen ik vanochtend opstond hebben we samen een uitgebreid zondagsontbijt gegeten. Ze hadden een speciaal joods broodje gekocht wat van bladerdeeg gemaakt leek te zijn. Dit broodje is een specialiteit van dit gebied en verwijst ook terug naar de geschiedenis. In de 15e eeuw zijn de joden verdreven van Spanje en Portugal waarvan er veel naar Turkije zijn gevlucht, toen nog het Ottomaanse Rijk. Ze vestigden zich vooral in en rond Istanbul en Izmir. Vandaar dat er in Izmir ook nu nog een grote joodse gemeenschap is. Verder eten ze ook broodjes die veel lijken op bagels maar dan net zo dun als krakelingen. Deze eten ze samen met olijven, zoute kazen, een soort salami, boter en tomaatjes. En natuurlijk drinken ze sterke thee bij het ontbijt. Er is nog niet veel meer gebeurt. De oudste van de twee is nu Minecraft aan het spelen en ondanks dat het weer blijkbaar slechter is als gisteren is het nog een stuk warmer als in Nederland.

 

Groetjes Aletta

 

Er zal trouwens geen enkele regelmaat in deze posts zitten dus als je het wil volgen kun je je aanmelden in de maillijst of gewoon af en toe kijken of er iets nieuws op staat.

Foto’s

5 Reacties

  1. Dianne:
    8 februari 2015
    Leuke blog zus(je) van me ;) Ik ben benieuwd naar alle toekomstige verhalen! Veel plezier daar. xxx
  2. MM:
    8 februari 2015
    Hoi Aletta, knap gedaan meisje. Zet hem op hé maak er een mooie tijd van. XX CJ
  3. Dirk:
    8 februari 2015
    Hoi Aletta,
    Ja het is al zover dat je in Turkije zit , wat gaat de tijd snel. Leuk begin stukje over je aankomst in Turkije en bij die mensen.
    Heel veel succes en niet te vergeten heel veel plezier daar.

    Groetjes Dirk.
  4. Yvonne:
    8 februari 2015
    Hoi Aletta,
    Een leuk verhaal. We zullen je blog regelmatig bekijken en heel veel plezier daar.
    groetjes Yvonne, Frank, Robin, Erik en Tamara
  5. Mama:
    9 februari 2015
    Aletta, wat leuk dat we je kunnen volgen. Het eerste verslag was erg leuk en smaakt naar meer veel succes en tot schrijfs