Weer twee weken verder

Het is al weer twee weken geleden dat ik het laatste verhaal heb geschreven. Ik ben in de tussentijd niet meer naar de universiteit gegaan. Ik heb aan het begin contact gezocht met Sinem, waarmee ik op de uni samenwerkte. Ze vertelde me dat ik wel kon komen als ik echt wil, maar dat ze zelf ook altijd wat later naar school komt. Dit zou betekenen dat ik iedere dag een halve dag kan komen. En omdat ik geen studentenpas van de uni heb zou ik ook iedere dag een ID kaart bij de beveiliging moeten achterlaten die ik aan het eind van de dag dan weer kon ophalen. Dit vond ik nogal veel werk om vervolgens 4 uurtjes een boek te lezen dus ik besloot om tuis te blijven en aan andere dingen te werken of uitstapjes te maken. 

Woensdag 4 maart ben ik naar de dierentuin geweest. Met de metro naar de ferry, met de ferry naar de bus en met de bus naar de dierentuin net buiten de stad gereisd. En omdat ze hier echt een super fijn ov systeem hebben, dat allemaal voor ongeveer 2,5 TRY wat gelijk staat aan 90 eurocent. Als je binnen 75min. na je eerste incheck moment weer incheckt dan is die gratis. Ik hoefde dus alleen voor de metro te betalen. De dierentuin was compleet uitgestorven omdat het een donderdag was en bijna iedereen moest werken. Vroeger was de dierentuin in de binnenstad, niet echt een goede locatie. Het was wel makkelijk bereikbaar maar de dieren raakte enorm gestrest door te kleine kooien/stallen en al het stadslawaai. De nieuwe dierentuin is best groot en in de dierentuin zijn allemaal veldjes waar ze denk ik plaats vrij hebben gelaten voor mogelijke uitbreiding. Helaas waren niet alle dieren buiten. Ook niet alle dieren waren even goed vertegenwoordigd, zo hadden ze wel twee leeuwen maar geen leeuwinnen en maar een giraf. Op de terug weg ben ik nog even door de grote winkelstraat van ''de overkant'' gelopen. Het was alleen zo chaotisch dat ik daar al snel weer weg was. Toch heel anders winkelen dan in de oude binnensteden van Nederland. 

Zondag 8 maart ben ik met de oudste dochter van het gezin meegegaan met een busreis. We gingen naar het plaatsje Herakleia bij Latmos tussen de Latmos berg en het Bafa Gölü meer waar een tempel voor Athene was gebouwt, een grot met beschilderingen van Isa (Jezus) en nog vele andere ruïnes. De verteller was erg uitgebreid met zijn verhalen dus ik heb niet gevraagd of ze alles konden vertalen. In de antieke tijd was het meer onderdeel van de zee. Nu word het door watertoevoer vanuit de bergen gevuld. Maar het meer staat ook nog in contact met de zee waardoor het met brak water is gevuld ipv zoet water. Deze link laat de vroegere en huidige kust goed zien http://en.wikipedia.org/wiki/Be%C5%9Fparmak_Mountains#/media/File:Miletus_Bay_silting_evolution_map-en.svg. De regio heeft archeologische elementen uit verschillende perioden. Zo zijn er in deze bergen 170 prehistorische muurschilderingen gevonden in groten en op overhangende rotsen. Tijdens de wandeling zijn we hier echter niet langs gekomen. De stadjes zijn ontstaan in de voor de Griekse periode en zijn in de Hellenistische periode herbouwd. Dit is terug te zien in het stratenpatroon. De tempel van Athene is echter van voor de Hellenistische periode omdat het niet overeen komt met het stratenpatroon. In de Byzantijnse periode werden er een hoop kloosters gebouwd, dit begon in de 7de eeuw. In de 10e eeuw waren er 3 kloosters maar in 1222 waren dit er al 11. In de 14e eeuw was hier echter niets meer van over door de Turkse aanvallen. De paar uur voor de lunch zijn we naar de tempel geweest. We hebben een simpele köfte met bulgur maaltijd op en zijn daarna aan onze wandeling naar de grot begonnen. De groep bestond voornamelijk uit 50+ers die ook niet heel veel engels konden.Als ze nieuwsgierig waren naar mij vroegen ze in het Turks aan de oudste dochter waar ik vandaan kwam en waarom ik hier was. Op de terugweg leek heel de groep het verhaal te kennen en durfde een aantal het aan om mij ook vragen te stellen. Blijkbaar waren ze nogal verbaast dat ik minder moeite had met het bergbeklimmen als de oudste dochter en de paar andere 30+ers die mee waren. Ze hadden verwacht dat ik het niet aankon omdat Nederland zo plat is. En zoals altijd waren de paar mensen die ook naar Nederland zijn geweest alleen in Amsterdam en Volendam geweest. Maar Eindhoven kennen ze ook.

We zijn aan het begin van de wandeling bovenlangs het amfitheater gelopen.  Daarna zijn we steeds hoger de berg op geklommen. Soms kwamen we ineens random muurdelen tegen maar was het moeilijk in te beelden hoe het gebouw er vroeger uit heeft gezien. Tijdens de wandeling kwamen we ook een hoop kleine muurtjes met poortjes tegen maar het was duidelijk dat die als kavel afscheiding diende. De kavels werden niet echt voor akkerbouw gebruikt, hooguit voor olijven. Ze werden voornamelijk voor koeien en hakhout gebruikt. Op een gegeven moment hield de hele groep stil en werd er gevraagd of we verder mee klommen naar de grot of achterbleven en wachten tot we met zijn allen terug gingen. Vele mensen waren al aardig moe en blijkbaar was het volgende deel moeilijker en gevaarlijker om te beklimmen. Als je dan al moe was zou je sneller kunnen vallen doordat je benen je niet meer kunnen houden. Een klein deel van de groep trok vervolgens verder en het was al snel te merken dat ze geen grapje maakte. Je moest vaak hoge stappen maken en had niet altijd veel houvast. Maar aangezien er ook een 80 jarige vrouw nog mee naar boven ging was wel extra motivatie. Aangekomen bij de grot bleek dat het het waart was. Ik weet niet zeker hoe oud de schilderingen waren maar doordat ze afgeschermd waren van de zon waren de kleuren nog erg levendig. De grot bestond nu alleen uit de rotsen terwijl de grot eerder was afgesloten door een muur en deur. De Deurpost was nog steeds te herkennen en er lagen overal bewerkte stenen. Helaas waren de schilderingen niet helemaal onbeschadigd. Er had hier ook iconoclasme plaatsgevonden en ik neem aan in dezelfde periode als dat alle kloosters werden afgebroken. Op de schildering waren wel nog de figuren te zien, maar alle gezichten en vaak ook blote huid als handen en voeten, waren weg gekrast. Bij iconoclasme zijn gewaden, aureolen en ook het kruis wel toelaatbaar. Daardoor zijn veel van de figuren wel nog herkenbaar. De terugweg was natuurlijk alleen maar moeilijker omdat onze benen nog vermoeider waren en de kans om weg te glippen alleen maar groter was. Maar naar 4 uur stonden we weer beneden in het dorp. Na een korte pauze bij een theehuisje zijn we terug naar de bus gegaan en begonnen we aan de terug weg. We hebben onderweg nog wat gegeten bij een soort wegrestaurant die meestal maar niet veel verscheidenheid in hun menu bieden. Maar we hebben echt heerlijke mini-spiesjes gegeten met voor-, hoofd- en nagerecht voor 2 personen voor 40 TRY (ongeveer 15 euro). Uiteindelijk was het een erg geslaagde dag.

Woensdag 11 maart ben ik naar het centrum van Bornova gegaan. Ik heb hier een bezoek gebracht aan het etnografisch museum van de Ege universiteit en de lokale markt. Het hoofdgebouw van het museum heeft als naam ''Sirkehane'' dit betekend azijnhuis. Het is gebouwd in de late 19e en vroege 20e eeuw en was toen een azijnfabriek. In dit gebouw werd de kleding en accessoires tentoon gesteld. Er was kleding te zien van Anatolische en Thracische afkomst maar ook van verwante stijlen van de Balkan. Er was een kamer ingericht als keuken, een als ''Henna Nacht Ceremonie'' en een als ''Bruidsschat Notatie''. Er waren ook sierwapens, riemen, verschillende soorten sieraden en hoofddeksels voor mannen en vrouwen tentoon gesteld. In het andere bijgebouw waren verschillende instrumenten en nog een paar kledingstukken waaronder zelfs kimono's te zien.

Uitleg ''Henna Nacht Ceremonie'': De avond voor de bruiloft komen alle vrouwen van de familie en vriendinnen van de bruid samen om verhalen te vertellen en te praten over de aankomende bruiloft. De moeder van de bruid versierd de handpalm van de bruid met henna. 

Uitleg ''Bruidsschat Notatie'': De vaders van het bruidspaar komen samen om een lijst op te stellen van giften die de vader van de bruidegom aan de familie van de bruid geeft. Van elke gift word de waarde vastgesteld zodat in het geval van een scheiding de bruid deze giften of de waarde van deze giften krijgt. Giften kunnen bestaan uit kleding, sieraden, andere accessoires en geld. Het komt voornamelijk door de slechte economie dat deze traditie is weggevallen. Vaak eist de familie van de bruid geen bruidsschat meer omdat het dan veel minder aantrekkelijk is om te trouwen. Veel nieuwe stellen investeren dat geld ook liever in een huis dan een bruidsschat. 

De rest van de weken is er niet veel gebeurd. Helaas heb ik ook nog geen bevestiging gekregen van het museumbestuur in Ankara. Als ik komende week geen goedkeuring krijg kom ik volgend weekend terug naar Nederland. Hopelijk was het verslag interessant.

Niet alle foto's die bij dit verslag horen zijn even goed, het weer was helaas niet optimaal.