Verandering van Stageplaats

Het is al weer een tijdje geleden dat ik een verhaal heb geschreven. Dit als eerste omdat er niet zoveel interessants gebeurde en deels omdat het nogal onzeker was wat er wel ging gebeuren.

Zoals ik al eerder heb verteld was eerst het plan dat ik bij de Dokuz eylül Uni stage zou aan lopen. Maar de opgraving was nog niet gestart en ik had een speciale archeologie werkvergunning nodig. Deze heb ik in Nederland nog proberen te regelen alleen kreeg ik toen te horen dat dit toch op zijn minst 6 maanden zou duren. Al had ik dit meteen gedaan toen ik wist dat ik naar Turkije zou gaan zou het dus toch nog niet op tijd zijn geweest. Ik ben toen toch maar gewoon vertrokken hopend dat er wel iets te regelen zou zijn. Toen ik hier aankwam ben ik begonnen bij de Ege Uni. Hier heb ik de afgeloppen 2 weken stage gelopen. Ik kon meehelpen met het archiveren van een groot aantal nieuwe boeken en die boeken ook gebruiken om achtergrond kennis op te bouwen. Dit laatste heb ik veel gedaan, het bleek echter dat ze met het eerste niet zo veel hulp nodig hadden. Maar het was wat.

Deze tweede week begonnen de lessen weer en kon ik ook naar het depot om daar met de studenten samen te werken. Ik dacht dat ik dan met het restaureren en conserveren van aardewerk bezig zou zijn. Helaas bleek maandag dat dit word uitbesteed aan freelance archeologen omdat een paar studenten het hebben verknalt en de professoren nogal beschermend zijn over het materiaal. Ik kon in het depot wel oefenen met het tekenen van scherven. Aangezien ik dit al eerder heb gedaan en je gerust een uur over een scherf kunt doen als er toch geen tijdsdruk is was dat ook niet echt nuttig voor mijn stage. Na wat gesprekken bleek dat veel professoren het ook nog te druk hadden om met mij in gesprek te kunnen over aardewerk en mozaïek. Ik zou dan alle info uit boeken moeten halen. Nu blijkt alleen dat er voor de Romeinse periode iedere gemeente een eigen types heeft en er ook nog kleine verschillen zitten tussen de dorpen in deze gemeenten. Het is dus redelijk onmogelijk om een goed overzicht van de verschillende types in de verschillende perioden te maken. En ook de perioden zijn redelijk ingewikkeld. Ze gebruiken vaak stammen of volksgroepen die een tijd lang regeerde over een bepaalde regio. Dit kan dus ook per regio verschillen. Ik zou hierdoor heel lang bezig zijn om hier enige kennis van op te bouwen. 

Gelukkig heeft Prof. Gül een gesprek kunnen regelen bij het archeologisch museum in Izmir waar ik eerder ook al heen ben geweest. Een van haar oud studenten is nu teamleider van het lab. Ik ben vanmiddag langs gegaan om wat formulieren in te leveren en heb meteen wat mensen leren kennen. Maandag of dinsdag krijg ik te horen of de directeur van dit museum en de directeur van het museum in Ankara het goed vinden als ik mijn stage bij het museum vervul. Ik zal dan waarschijnlijk niet alleen in het lab werken maar ook in het museum zelf. Ik hoop dat ik dan genoeg met het materiaal kan werken, maar zal vast wel lukken. Een van de medewerkers van het lab heeft me haar gegevens opgeschreven zodat ik haar kan bereiken voor vragen of problemen, ook als deze niet met mijn stage te maken heeft. Dat is een van die dingen waaraan je merkt dat de mensen hier echt oprecht aardig zijn. Je kent ze nog geen half uur en ze zou je al willen helpen met het doen van de boodschappen omdat je de kassière niet begrijpt. 

Na het museum heb ik nog een bezoek gebracht aan de bazaar. De vorige keer kon Ercument met moeite het kamelen hotel vinden en het is dus alleen maar logisch dat ik na een kwartier de weg kwijt was. De bazaar is stiekem toch groter als ik dacht. Wonder bij wonder heb ik het kamelenhotel toch gevonden. Bij de foto's staat ook een korte beschrijving van wat ik ook al eerder heb beschreven. Het was heel leuk om daar rond te lopen terwijl alle winkels open zijn. De vorige keer was dit niet en waren er ook bijna geen bezoekers. Ze hebben in deze winkels meer authentieke spullen te koop ipv de goedkope namaak kleding en schoenen op de rest van de bazaar. 

De rest van de week zijn er niet zo'n interessante dingen gebeurt. Maandag was er wel een heel leuk moment. De ouders van Selda kwamen op visite en ik kreeg de vraag om engels te praten met haar vader. Een man van in de 80 die sinds een tijdje engels aan het leren is van cd's, ik verwachte er daardoor niet teveel. Tot mijn grote verbazing sprak hij echt heel goed engels! En ik werd meteen uitgenodigd om een keer te komen poolen. Morgen komt de familie van Ercument langs. Zijn moeder heeft maandag een redelijk heftige operatie gehad, alles is gelukkig goed gegaan en ze is nu aan het revalideren. Daarom hebben ze dit weekend een soort familie dag. Ben benieuwd hoe dat zal zijn. Het is dus wel een familie week, maar gelukkig zijn ze allemaal hartstikke aardig en vinden ze het niet erg dat ik nog niet echt turks kan verstaan. Ze kletsen er gewoon op los en zien wel of ik doorheb wat ze bedoelen.

Dat was het wel weer. Hopelijk kan ik snel laten weten hoe het is om in het museum stage te lopen.