Er is weer een hoop gebeurt

En helaas niet allemaal even leuk. Het is ondertussen al weer een week geleden dat ik iets heb geschreven. Ik heb in het vorige verhaal veel geschreven over mijn stage plaats dus zal daar ook nu weer even mee beginnen. Er was mij vrijdag 20 februari verteld dat ze maandag of dinsdag meer zouden laten weten. Dinsdag kreeg ik het verzoek om een brief van professor Gül en mijn cv naar het museum in Ankara te faxen....ja faxen. Dat ging nogal moeilijk worden want ik had zelf de brief niet en geen faxapparaat tot mijn beschikking, maar mailen kon niet. Ercüment heeft toen contact opgenomen met professor Gül en en we zijn donderdag naar haar kantoor gegaan om de zaken te regelen en zodat ze weer konden bijkletsen, want turken kunnen enorm veel praten. We hebben toen de fax verstuurd en vrijdag de documenten ook nog via de post verstuurd. Toen ik vroeg of Gül enig idee had hoe lang het zou duren voor ik een reactie zou krijgen gaf ze aan dat het wel een 2 ween kon duren. Dat zou betekenen dat ik dadelijk al 5 weken geen goede stage heb kunnen lopen, nogal jammer maarja. Totdat ik iets hoor van het museum kan ik gewoon naar de universiteit gaan en daar helpen.

Dat was de afgelopen week helaas niet mogelijk. Op vrijdag avond 20 februari is er een gevecht geweest tussen twee studenten groepen van verschillende politieke groeperingen. Tijdens dit gevecht is ook een student overleden. Ik weet verder niet alle details en probeer me zo min mogelijk met de politiek bezig te houden. Maar het heeft een flinke impact gehad. De universiteit is van maandag tot en met woensdag gesloten geweest en er was constant strenge beveiliging. Sinem de student waarmee ik in de bibliotheek werk adviseerde me donderdag ochtend ook om niet naar de universiteit te gaan omdat het nog onveilig kon zijn. Ik ben toen toch gegaan voor het gesprek met professor Gül maar dat was gelukkig samen met Ercüment, en een oude vriend waar ik later op kom. Vrijdag ben ik ook niet naar de uni gegaan. Ik ben van plan maandag weer te gaan als Sinem aangeeft dat het wel kan. Er is genoeg beveiliging dus het zou goed moeten zijn. 

Dan het volgende nieuws. ik had verteld dat de moeder van Ercüment een operatie heeft gehad en aan het revalideren was. Aan het eind van de week is ze naar huis gegaan omdat ze juist niet in bed moest blijven liggen wat het enige was dat ze in het ziekenhuis deed. Dat weekend is de familie ook langsgekomen en die zij toen vaak bij haar langs geweest. De familie is zondag middag weer terug naar Istanbul gevlogen. Zondag avond kreeg Ercüment een telefoontje en was hij ineens heel snel weg. Ik had zo'n vermoede dat er iets met zijn moeder was en helaas werd dit later bevestigd. Ze had een hartaanval gehad. 's-avonds is Selda ook nog naar haar schoonmoeder vertrokken en heb ik de avond met de meiden doorgebracht. De volgende ochtend kreeg ik rond 11 uur te horen dat de moeder van Ercument was overleden. Diezelfde middag stond de familie al weer in de woonkamer. Ik voelde me enorm ongemakkelijk omdat ik niet wist of de meiden het ook al wisten en ik geen idee had hoe hier alles in zijn werk gaat als iemand overlijd. Dinsdag is er een ceremonie of begrafenis geweest. Ik heb er niet naar gevraagd en weet er eigenlijk niets vanaf. De schoonzus van Ercüment is tot vrijdag nog bij ons geweest. Ondanks dat ze bijna geen engels kan konden we het wel goed met elkaar vinden. De rest van de familie is al eerder naar huis gegaan. Het viel me op dat ze allemaal heel rustig en normaal deden. Ik heb alleen de huishoudster horen huilen toen ze het nieuws te horen kreeg.

Donderdag ben ik met Ercüment en zijn schoonzus naar het huis van zijn moeder geweest. Ze zijn daar de afgelopen week al vaak heen geweest. Ze woonde aan de rand van het Büyük park, oftewel het Big park, er was verder op ook het small park. We zouden om 13:30 naar professor Gül moeten vertrekken. Voor die tijd heb ik ook nog even in het park rondgelopen. Het was gelukkig wel mooi weer. Niet lang nadat ik terug was in het huis, kwam er een oude vriend van Ercüment langs die de rest van de dag met ons zou doorbrengen. Na het gesprek met professor Gül zijn we de stad in gegaan. Ercüment moest wat ''bureaucratie'' regelen omtrent het overlijden van zijn moeder. Daarna zijn we naar het stadscentrum gelopen wat nog een flink eind was. We hebben alle kleine straatjes genomen omdat je dan geen last hebt van de auto's. De eerste wijk waar we doorheen liepen was de fashion wijk. Met tientallen boetiekjes en winkels met overdadige jurken. Deze liep over in de bazaar. We zijn hier bij een visrestaurant dat al heel lang bestond wezen eten. De salade en vis was echt super lekker. Als toetje kregen we iets wat leek op een tofoe blokje, het was gemaakt van sesamzaadjes, het was super zoet en kruimelig maar wel lekker. We hebben nog wat langer over de bazaar gelopen en zijn vervolgens naar de andere kant van de stad gegaan. Dit deel van de stad heet Karşıyaka, wat letterlijk overkant betekend. Hier moesten de mannen wat dingen regelen en hebben we bij een bakkerij wat gebakjes gehaald en wat lekkers gegeten. Ik heb helaas geen foto's van deze middag. Maar ik ben van plan om nog een keer naar de ''overkant'' te gaan met de ferry en meer foto's te maken. Ik heb van de oude vriend van Ercüment ook mijn 3e telefoon te leen gekregen. Om een turkse simkaart te kunnen gebruiken moet de telefoon ook turks zijn. De eerste telefoon bleek niet turks te zijn, bij de tweede deed de speaker het niet en tot nu toe doet de derde het wel goed. Dus ik heb nu een super gave hello kitty telefoon. Vrijdag heb ik niet veel speciaals gedaan. Ik ben naar een winkelcentrum geweest waarvoor ik toch nog verder moest lopen als verwacht. En uiteindelijk waren de winkels ook niet heel interessant, dus dat was een beetje jammer. Er zit ook een bioscoop maar die is blijkbaar voor langere tijd gesloten. Het leuke aan het winkelcentrum was wel dat er een hoop kunstwerkjes en replica's van archeologische vondsten in waren verwerkt. Op de route naar het winkelcentrum ben ik ook nog langs het oude station van Bornova gekomen. Het gebouw is wel gerestaureerd maar ze hebben er in de omgeving niet heel veel rekening mee gehouden, wat ook wel te zien is op de foto's.

Er is dus een hoog gebeurt zonder dat ik aan mijn stage leerdoelen heb kunnen werken. Maar gelukkig zit ik in een heel gastvrij gezin dat me graag helpt.